Delen
Verslag

Vall de Ransol

Andorra

Vall de Ransol

04.08.2019

Extract uit het reisverslag     2019 - Andorra & Catalonië

Het was rustig slapen op camping ‘Jan Ramon’ in Canillo. We staan rond 8u30 op. Een stokbrood en 2 kleine broodjes halen we in het winkeltje van het tankstation vlakbij. Tijdens een korte verkenning van het dorpje gisterenavond hebben we geen bakker gevonden, maar we hebben dus wel het winkeltje aan het tankstation gevonden en een vrij grote superette wat verderop (maar die gaat pas tegen 9u open). De superette komt ons zeer goed van pas voor andere inkopen later op de dag.

We zijn allen nog wel wat vermoeid van de voorbije 2 stapdagen (de hoogte, hitte, … en links en rechts wat gebrek aan conditie, spelen ons parten) waardoor we het initiële plan voor vandaag (een tocht naar Pic de la Serrera, 1.100m klimmen) te ambitieus vinden. Na een aantal alternatieve afwegingen opteren we ervoor om toch aan de geplande wandeling te beginnen, maar zeker al de klim naar de Pic zelf (dat een heen- en terug stukje is van wat verder een luswandeling is) te laten vallen. Het eerste deel van de tocht gaat naar Refugi Coms de Jan en daar zullen we afwegen of we doordoen met de volledige lustocht of deze toch wat inkorten.

Vanaf de camping is het ongeveer 10 minuutjes rijden tot achteraan het Vall de Ransol, waar we langs de kant van de weg parkeren. Het is al behoorlijk warm geworden, dus net als de voorgaande dagen gaat er flink wat drinken mee in de rugzak. Extra gewicht, maar een alternatief is er niet. Het eerste deel gaat door de koelte van het bos, maar al snel lopen we goed ingesmeerd in de volle zon. We klimmen rustig aan en wanneer we aan de onbemande hut Refugi Coms de Jan zijn aangekomen, zitten we nog voldoende fris en ‘smaakt het naar meer’. We beslissen de rest van de rondwandeling toch te doen. Het wordt een mooie tocht al is het op een bepaald moment avontuurlijk te noemen wanneer blijkt dat er geen (duidelijk) pad meer is en we op een vrij steile helling o.b.v. de GPS een eigen weg moeten zoeken. Af en toe komen we een gemarkeerd rotsblok tegen, dus het is zeker ooit een pad geweest (en staat ook als wandelweg in OpenStreetMap) … maar is duidelijk al jaren niet meer onderhouden en niet zo vaak meer bewandeld. Het was op geen enkel moment gevaarlijk, maar echt aangenaam vonden we het toch niet. Maar zelfs ondanks die passage, was het een mooie en geslaagde dagtocht. Het weer was wat meer wisselvallig dan de voorbije dagen met zelfs een moment waarop er wat druppels vielen, maar finaal was het toch een overwegend zonnig (en warme) dag.

Op de camping in Canillo staat ons een verkwikkende douche te wachten waar we de zonnecrème en het zweet van ons kunnen afspoelen. Daarna doen we wat inkopen in de lokale superette. Eten doen we vanzelfsprekend buiten onder ons luifeltje en genieten daarna nog geruime tijd na van het mooie weer.


Info